«Στο βαπόρι με τους ανταλλάξιμους για τη Θεσσαλονίκη, οι Πόντιοι απ' το πρωί το είχαν ρίξει στην καζάσκα. Η μάνα μου, που είχε ανεβεί από την Πόλη, τους έβλεπε και δεν μπορούσε να το χωνέψει. "Εμείς τα χάσαμε όλα, πατρίδα, σπίτι, συγγενείς -αυτοί πού το βρίσκουν το κέφι;", ρώτησε έναν γέροντα από την Τραπεζούντα, που κάθονταν πλάι της. "Κόρη μου", της είπε εκείνος, "εσύ τι θα 'κανες αν έχανες τον άντρα σου την ίδια μέρα που θα είχες γεννητούρια; Θα έκλαιγες ή θα χαιρόσουν; Κι εμείς τα χάσαμε όλα, μα βρήκαμε τη λευτεριά μας. Γι' αυτό χαιρόμαστε". Η μάνα μου δεν απάντησε, μπερδεύτηκε. Μέσα της όμως σάλευε μια απορία: "Μήπως εκείνο που μετράει πιο πολύ δεν είναι το να βρεις τη λευτεριά σου, αλλά το να μη χάσεις το χώμα σου;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου